Trzy Formy Poznania

Tagi

sufizm

 

Ibn al-Arabi z Hiszpanii przekazał swoim uczniom tę pradawną prawdę:

Istnieją trzy formy poznania. Pierwsza z nich to gromadzenie informacji i faktów, a następnie ich przetwarzanie. To jest intelektualizm.

Druga to poznanie stanów wewnętrznych. To jest emocjonalizm.

Trzecia to poznanie prawdziwe, zwane poznaniem rzeczywistości. W tej formie poznania człowiek wychodzi poza granice myśli i zmysłów i postrzega, co jest słuszne, co jest prawdziwe. Naukowcy posługują się pierwszą formą poznania, emocjonaliści drugą, a pozostali obiema lub też używają ich na przemian.

Ludzie, którzy dążą do prawdy, umieją dotrzeć do rzeczywistości, która leży poza zasięgiem obu tych form poznania. Ludzie ci to prawdziwi sufi, derwisze, którzy osiągneli Cel.

 

Ibn al-Arabi

Rozum i Objawienie

Tagi

islam według Ahlul Bejt

W dowodzeniu religijnych przekonań i przykazań, koniecznie należy korzystać ze wszystkich wiarygodnych metod. Do dwóch podstawowych należą rozum i Objawienie.
Gdy mówimy o Objawieniu, mamy na myśli Niebiańskie Pismo – Święty Koran i narracje, których łańcuch przekazicieli sięga Proroka Muhammada. Przekazy szlachetnej rodziny proroczego Domu – Ahl ul Bejt – również należą do Bożych dowodów. Wyjaśnimy tą kwestę później.
Rozum i Objawienie potwierdzają swój dowodowy charakter. Jeśli kategoryczny osąd rozumu potwierdza dowodowy charakter Objawienia, to Objawienie dokładnie tak samo potwierdzi dowodowość rozumu, oczywiście w jego własnym zakresie.
W wielu ajatach, Święty Koran wzywa ludzi do kierowania się rozumem i przywołuje ich do rozmyślania o otaczającej nas, zadziwiającej przyrodzie. Żadna z Ksiąg, w takim stopniu nie ceni poznawania popartego argumentami, jak robi to Święty Koran. Na temat racjonalnych dowodów dotyczących wiedzy i przekonań, powiedziano w Koranie bardzo dużo.
Ahl ul Bejt potwierdzali dowody rozumu. Imam Kazim uważał Objawienie za zewnętrzny dowód, a rozum za wewnętrzny.

 

Z książki “Zasady islamskiej wiary” Dża’far Subhani, tłumaczenie Omm Hussain

***

Tagi

świat Boga i duszy

 

Czy jedno zdanie szechady wystarczy mi by zrozumieć istotę wiary?

Czy modlitwa 5 razy dziennie wystarczy mi by zrozumieć jak oddać Ci cześć na która zasługujesz?

Czy oddanie jednej piątej mojego majątku wystarczy mi by zrozumieć że do życia nie potrzeba mi nic więcej niż Ciebie?

Czy 30 dni głodu w ramadanie wystarczy mi by zrozumieć jak wiele Ci zawdzięczam?

Czy jedna pielgrzymka w roku wystarczy mi by zrozumieć jak mam porzucić wszystko co przyziemnie i poświęcić Ci moje życie?

Czy jedna wyprawa z mieczem w imię dżihadu wystarczy mi by zrozumieć że lepiej jest umrzeć na twojej drodze niż żyć wyrzekając się Ciebie?

 

Wiara, rzecz tak prosta jak uśmiech dziecka,

wymaga tak wiele pracy i zaufania.

Na moje prośby nie starczy już nocy

ale nie odchodź,

mam Ci jeszcze tyle do powiedzenia,

że boję się że nie starczy mi przytomności by być wysłuchanym,

i wciąż szukam odpowiednich słów na to co najważniejsze,

tak trudno jest zacząć…

 

Niverell

O Muhammad! (salla Allah alayhi wa sallam)

Tagi

świat Boga i duszy

 

Cierpię, a moje oblicze nie zna już uśmiechu,
krwawe łzy nie przestają płynąc z mym oczu,
słowa są próżne gdy wyraz mej twarzy mówi wszystko

oddałbym swe życie w ofierze dla Ciebie, o Muhammadzie!
niech pokój będzie z Tobą, o Życie ponad wszystkie inne, Muhammadzie!

oddałbym swe życie w ofierze dla Ciebie, bo nauczyłeś mnie jak kochać Pana,
moja miłość do Ciebie jest niczym ogień płonący

oddałbym swe życie w ofierze dla Ciebie, o Muhammadzie!
niech pokój będzie z Tobą, o Życie ponad wszystkie inne, Muhammadzie!

Jestem przepełniony tęsknotą do Ciebie,
pokonałem trudności tych czasów, gdy poznałem Islam,

oddałbym swe życie w ofierze dla Ciebie, o Muhammadzie!
niech pokój będzie z Tobą, o Życie ponad wszystkie inne, Muhammadzie!

Ludzie podążający za przykładem twoim i tych stojących blisko Ciebie
osiągnęli dobrobyt opierając się o słowa Koranu,
Bożym pośredniku wspólnoty wiernych

oddałbym swe życie w ofierze dla Ciebie, o Muhammadzie!
niech pokój będzie z Tobą, o Życie ponad wszystkie inne, Muhammadzie!

Psy miłości

Tagi

świat Boga i duszy

 

Pewnej nocy człowiek wzywał swego Pana wołając:

-Boże! Boże!

Jego usta smakowały słodycz czci dopóki ktoś nie powiedział:

Słyszę twe wołanie, ale czy kiedokolwiek usłyszałeś coś w odpowiedzi?

Człowiek ten nie wiedział co na to odpowiedzieć. Skończył się modlić i zasnął w zwątpieniu.

We śnie zobaczył Proroka Khidra, przewodnika dusz, ubranego w gęstą zieleń liści.

Pytał: -Dlaczego umilkłeś?

-Bo nikt mi nie odpowiedział.

-Twoja powracająca tęsknota jest odpowiedzią której szukasz.

Twój żal którego wyrazem jest wołanie do Boga zbliża Cię do niego.

Twój smutek szukający pocieszenia jest zarazem jego czarą.

Posłuchaj jak pies wyje za swym Panem- jego jęk stanowi o więzi która ich łaczy.

Są też psy oddane Miłości, których imienia nikt nie poznał.

Poświęć swe życie próbując być jednym z nich.

Rumi

Wezwanie Wysłanników i Proroków

Tagi

islam według Ahlul Bejt

Istota Wezwania Bożych Proroków jest następująca:

1.Wiara
Sferą przekonań jest wiarą we Wszechmogącego Boga, wiara w Jego atrybuty Piękna i Potęgi, a także w Jego działania .
Dla posiadania przekonań konieczna jest wiedza i pewność (i bez wątpienia wszystko to, co będzie spełniać wymagania, może służyć, jako dowód). Dlatego, każdy muzułmanin, koniecznie musi mieć pewność, co do swoich przekonań i nie może tu nikogo naśladować, lub opierać się na cudzych wywodach.

2.Praktyczne przykazania
Praktyczne przykazania to zalecenia i przykazania, na podstawie, których człowiek, na polecenie Wszechmogącego powinien budować swoje własne i społeczne życie. Tu, oprócz przekonania, można opierać się na metodach dozwolonych i potwierdzonych przez szariat. Zwracanie się do mudżtahida , spełniającego wszystkie warunki, jest jednym z dozwolonych i potwierdzonych przez islamskie prawo sposobów.

Z książki “Zasady islamskiej wiary” Dża’far Subhani, tłumaczenie Omm Hussain

Hadisy na Temat Czystości

Tagi

hadisy

Święty Prorok (s) powiedział:

„Każdy kto wybiera sobie szatę, musi utrzymać ją w czystości”

„Gdyby nie było to zbyt niewygodne, nakazałbym muzułmanom aby myli zęby przed każdą modlitwą.”

„Ten kto zamiata w meczecie jest nagradzany przez Allaha tak jakby uwolnił niewolnika.”

„Albo dbajcie odpowiednio o długie włosy na waszych głowach albo je spinajcie.”

Imam ‚Ali (a) powiedział:

„Praktyką Proroka było czyszczenie wodą ust, gardła i nosa.”

„Usuwajcie ze swych domów pajęczyny gdyż powodują one nędzę.”

„Częścią czystości jest usuwanie włosów spod pach. Zabija to nieprzyjemny zapach tej części ciała.”

Imam al-Baqir (a) powiedział:

„Sprzątanie domu odsuwa niedolę.”

Imam al-Sadiq (a) powiedział:

„Czyszczenie zębów jest tradycją Proroków.”

„Przycinanie paznokci było praktyką Świętego Proroka.”

Ktoś powiedział Imamowi al-Sadiqowi (a), że słyszał iż wąsy i paznokcie powinno się przycinać w piątki. Imam (a) odpowiedział: „Przycinaj je kiedy tylko wyrosną.”

„Jeśli jest to możliwe, woda której używacie do mycia powinna być tak czysta, że moglibyście ją wypić.”

wszystkie pochodzą ze zbioru Wasa’il Shi’ah

Trzeba znać swoje słabości

Tagi

sufizm

Dla człowieka mądrego ktoś, kto pragnie walczyć ze słoniem, nie jest wcale odważny.

Odważny jest ten, kto nie mówi nic  niestosownego w gniewie.

Obrażany przez łotra, pewnien mężczyzna odparł cierpliwie: „Szlachetny człowieku, jest ze mną jeszcze gorzej, niż mówisz. Ja znam swoje słabości, a Ty swoich nie”.

Sadi z Szirazu

Metody nauczania w islamie

Tagi

islam według Ahlul Bejt

W poznawaniu świata, życia i prawd religijnych, Islam korzysta z trzech metod. Każda z nich w poszczególnych sferach uważana jest za wiarygodną. Polegają one na:
1. Zmysły, najważniejszym, z których są wzrok i słuch (poznanie empiryczne).
2. Rozum, który na podstawie doktryn i zasad, zdecydowanie i bezbłędnie rozpoznaje prawdę w swojej ograniczonej sferze (poznanie racjonalne).
3. Objawienie, które jest środkiem kontaktu wybranych i wielkich ludzi z zaświatami.
Zmysły i rozum są charakterystyczne dla wszystkich. Wszyscy ludzie mogą z nich korzystać poznając świat. Pomagają one również w rozumieniu szariatu. Natomiast trzecia metoda, jest charakterystyczna dla tych, którzy cieszą się szczególną uwagą Wszechmogącego. Jawnymi przykładami są Prorocy.
Odczuwając narządami zmysłów, korzystamy z empirycznego poznania. Rozum można wykorzystywać w ograniczonych sytuacjach, ponieważ sfera Objawienia jest obszerniejsza i przejawia się w różnych dziedzinach niezależnie od przekonań i obowiązków.
W wielu ajatach Quranu jest mowa o tych trzech metodach. Oto dwa przykłady: O zmysłach i rozumie powiedziano: „Bóg wyprowadził was z łona waszych matek. Wy nie widzieliście niczego. On dał wam słuch, wzrok i serca. Być może, będziecie wdzięczni!”
Słowo „af’idatun” (serca), w języku arabskim ma formę liczby mnogiej od słowa „Fuad”, a poprzez analogię ze słowami „sam’un” (słuch) i „absar” (oczy), znaczeniem tego słowa jest ludzki rozum i intelekt. Na końcu ajatu, zaleca się ludziom wdzięczność i tłumaczy się, że człowiek powinien spożytkować te trzy możliwości (słuch, wzrok, rozum), ponieważ istotą wdzięczności jest korzystanie z każdego dobra, zgodnie z przeznaczeniem.
Na temat Objawienia mówi się w Quranie: „My i przed tobą posyłaliśmy tylko ludzi, którym daliśmy objawienie – jeśli o tym nie wiecie, zapytajcie ludzi napomnienia”.
W poznaniu świata i religijnych doktryn, wierzący korzysta z uczuć i w większości przypadków tego typu postrzeganie jest podstawą do decyzji rozumu. W poznawaniu Wszechmogącego, Jego atrybutów i działań, wykorzystuje również swój rozum. Te trzy metody są akceptowane i stosowane w odkrywaniu prawdy.

Z książki „Zasady islamskiej wiary” Dża’far Subhani, tłumaczenie Omm Hussain

Obłuda

Tagi

sufizm

– Jakąż wspaniałą rzeczą jest szczerość, a jaką dziwną obłuda! – powiedział Dżami. – Poszedłem kiedyś do Mekki i Bagdadu, aby poddać ludzi próbie. Kiedy im mówiłem, żeby byli szczerzy, zawsze traktowali mnie z szacunkiem, bo nauczono ich, że dobrzy ludzie zawsze mówią szczerze. Kiedy im powiedziałem, żeby strzegli się obłudy, wszyscy się ze mną zgodzili. Ale nie wiedzieli, że mówiąc „prawda”, wiedziałem, że nie wiedzą, co to jest prawda, a zatem i oni, i ja zachowywaliśmy się obłudnie.

Nie wiedzieli, że kiedy im powiedziałem, żeby nie byli hipokrytami, zachowywali się obłudnie, bo nie spytali mnie o metodę. Nie wiedzieli, że byłem hipokrytą, mówiąc im tylko: „Nie bądżcie hipokrytami”, ponieważ same w sobie słowa te są tylko pustym dżwiękiem. A zatem szanowali mnie, kiedy zachowywałem się obłudnie. Tak ich nauczono. Szanowali siebie, kiedy myśleli obłudnie. Obłudą jest bowiem mysleć, że człowiek osiąga postęp moralny, kiedy pomyśli, że źle jest być hipokrytą.

Kto zmierza Drogą, ten dojdzie dalej, a mianowicie do prawdziwego zrozumienia, gdzie nie ma obłudy i gdzie jest szczerość.

Nuraddin Dżami